W wielu krajach dopracowano się narodowych metod przyrządzania herbacianego napoju. Mają one swoje źródło w kulturowych, specyficznych tradycjach i zwyczajach poszczególnych ludów. Klasycznym sposobem jest metoda chińska, którą - obok metody japońskiej - używa sie za najbardziej prawidłową. Porównajmy te metody, a zobaczymy jakim zmianom uległa sztuka parzenia herbaty u innych narodów. Chińczycy - zgodnie z ich narodowym zwyczajem - zaparzają herbatę nie w czajniczku, lecz w specjalnej czarce z przykrywką, tzw. haiwanie o pojemności 150-200 ml. Haiwan jest naczyniem o specjalnym rozszerzającym sie ku górze kształcie, zaś przykrywa znajduje się poniżej górnej krawędzi czarki - tak, że prawie dotyka powierzchni naparu.

Yami Vegan Sushi to pierwsza restauracja w Katowicach, która serwuje wyłącznie wegańską kuchnię japońską. Znajduje się w samym centrum miasta, a jej menu jest pełne innowacyjnych i smacznych dań, które zadowolą nawet najbardziej wymagających miłośników sushi.

Sushi bez ryby? To możliwe!

Yami Vegan Sushi to miejsce, które z pasją i zaangażowaniem udowadnia, że sushi nie musi zawierać ryby, aby być pysznym i satysfakcjonującym posiłkiem. To prawdziwa rewolucja w świecie kuchni japońskiej, która pokazuje, że wegańskie alternatywy mogą być równie smakowite i satysfakcjonujące.

Jedną z głównych przyczyn powolnego rozpowszechniania się herbaty jako napoju w Europie było, w pierwszym okresie, nieumiejętne obchodzenie się z nią. W każdym prawie kraju istnieją więc różne żartobliwe anegdoty o przyrządzaniu herbaty. Przypomnijmy anegdotę o angielskim marynarzu, który w podarunku przysłał swojej matce funt herbaty. Matka, chcąc ugościć sąsiadki wykwintnym, zamorskim daniem, ugotowała w rondelku cały funt herbaty. Następnie odlała gorzką, jej zdaniem niepotrzebną brązową wodę, a na talerz wyłożyła wygotowane liście herbaty i polała je śmietanką.

Herbata znana jest u nas przede wszystkim jako aromatyczny napój herbaciany. Tymczasem zastosowanie liści, a nawet nasion krzewu herbacianego jest znacznie szersza i w wielu krajach surowce herbaciane przetwarza się i używa w różnych dziedzinach życia, a m.in.: Herbata jako środek leczniczy - może być wykorzystywana w postaci soku ze świeżych liści, ekstraktu lub suchego, drobno utartego proszku do leczenia oparzeń, wewnętrznych i zewnętrznychowrzodzeń, a także do przerywania wymiotów.

Herbatę produkuje się z liści i pąków rośliny, której naukowa nazwa brzmi: Camellia sinensis (dawna nazwa: Thea sinensis). Najpopularniejsza jest obecnie odmiana, zwana herbatą chińską (Camelia sinensis var. sinensis), pochodząca najprawdopodobniej z południowych Chin. Jest ona krzewem lub drzewem wysokości od 3 m (odmiany hodowlane) do 15 m (odmiany dzikie). Liście herbaty chińskiej są jajowate (ok. 6 cm na 3 cm) i ostro ząbkowane. Białe i wonne kwiaty rozwijają się od września do grudnia. Uprawiana była w Chinach już przed 3 tys. lat. W Japonii pojawiła się na przełomie VIII i IX wieku, a w Indiach i na Cejlonie w XVIII wieku. Obecnie uprawia się ją także w obydwu Amerykach i niektórych rejonach Europy (Portugalia, Sycylia).