W Japonii, również i obecnie, celebruje się zwyczaj picia tzw. "herbaty ceremonialnej", którą parzy się podczas obrzędów religijnych lub przy szczególne doniosłych okazjach. Przygotowanie takiej herbaty oraz uroczyste jej picie (jap. cianoju) stanowi dość długą ceremonię, która w całości odbywa się na oczach jej uczestników. Jest to przy tym niezwykle barwne widowisko w rodzaju pantonimy. Na wstępie kobiety rozcierają liście zielonej herbaty "tien-cza" na bardzo drobny proszek. Towarzyszą temu piękne, plastyczne ruchy ciała i różne gesty. Sproszkowaną herbatę wsypuje się z pietyzmem niewielkimi porcjami do filiżanki o wymyślnym kształcie lub do specjalnego czajnika w kształcie elipsy i w ślad za każdą wsypaną porcją, takimi samymi maleńkimi porcjami, wlewa się gorącą wodę.

Każdą porcję herbaty zalanej wrzątkiem ubija się specjalną ryżową miotełką na masę o konsystancji kremu, a wszystkie operacje powtarza się ponownie, aż do napełnienia naczynia. Napój przypomina rzadką śmietankę o barwie przecieru szpinakowego. Teraznaczynie z herbatą wędruje od gościa do gościa, który łyknąwszy odrobinę napoju wyciera krawędź serwetką. Po wysączeniu ostatniej kropli filiżankę puszcza się ponownie w obieg, zaś goście oceniają jakość wykonania jako dzieła sztuki ceramicznej.